Geen enkel gemeentebestuur zal ermee akkoord gaan dat je vuurwerk afschiet bij een weide waar dieren staan... En toch gebeurt het. Het liep in Essen zelfs aardig uit de hand. Blijkbaar dient vuurwerk niet alleen om te feesten, maar ook om te provoceren...
Het is 'goed afgelopen' (nu ja, er is gevochten) maar het had de dood van deze paarden kunnen betekenen.

De nacht van oud naar nieuw brengt steevast een hoop ellende met zich mee, met als enige oorzaak: vuurwerk. Hoe burgemeesters en ministers dit onheil nog steeds willen toestaan, is onbegrijpelijk. Misschien moeten de burgemeester van Aalst en de minister van dierenwelzijn Weyts dit een keer grondig lezen... En dan maatregelen nemen, natuurlijk!

In Puyvelde, een landelijk gehucht van Belsele (op zijn beurt een deelgemeente van Sint-Niklaas) woont de familie Vinoelst. De oudste zoon, Lukas, is rolstoeler en heeft een assistentiehond. In 300 brievenbussen stak deze flyer:

Op Facebook ging dit tekstje behoorlijk viraal: in twee dagen tijd werd het 2.800 keer gedeeld. Op hoop van zegen!

Er is hoop, en dat doet leven. Steeds meer gemeenten zien het belang in van een verbod op ongecontroleerd vuurwerk. Blijven op die ene nagel kloppen, denk ik dan. We moeten naar een compleet, nationaal, het liefst zelfs Europees, verbod op ongecontroleerd pijltjesafschieten en wensballonoplaten. Toch?

Ik noteerde tekst die ik hierover op Facebook vond. De moeite waard om hem eens te lezen...
​
Neen, dit is geen fijne foto, neen wij willen niet perse choqueren, wij willen wel, zoals beloofd de realiteit tonen. Dit is kleine Sylvester, het veulen dat onze merrie Tuffy verloor op oudejaarsavond ten gevolge van het vuurwerk en de stress die dat bij dieren teweeg brengt. 
Dit veulen betekende voor ons vreugde en hoop, dit betekende een veulentje voor een merrie die erg graag wil moederen. Dit betekende voor onze Vzw ook een stukje toekomst. Wij doen er alles aan om zo goed als mogelijk voor onze dieren te zorgen, wij laten niet zomaar een merrie dekken omdat veulentjes leuk zijn, ze worden immers ook zeer snel groot. Hier is het fokken van een veulen een weloverwogen beslissing met toekomstperspectief. Wij werken met en voor mensen met een beperking, en proberen om paarden te fokken om ze zo goed als mogelijk voor te kunnen bereiden op hun werk, om er een vertrouwensband mee te kunnen opbouwen, vanaf het prille begin, zodat ze voldoende vertrouwen in zichzelf en in de mens hebben om hun taak als volwassen paard goed te kunnen volbrengen, om het vertrouwen op hun beurt door te geven aan de mensen die bij ons leren rijden. Mensen met beperkingen, faalangsten, depressies, enz....
Een paard laten uitgroeien tot een evenwichtig dier dat goed in zijn vel zit is een lang proces en zeer kostelijk. Een dracht duurt tussen de elf en de twaalf maanden, het opgroeien tot 3 a 4 jarige leeftijd, en dan nog het zadel mak maken en basistraining en vervolgopleiding. Een paard heeft ALLE dagen verzorging, beweging en aandacht nodig. Heeft een opvoeding nodig en als gevolg moet het ook goed en verantwoord gevoed worden. Misschien begrijpen jullie nu dat wij ons niet zomaar druk maken in een paar vuurpijltjes, maar dat we echt een serieuze opdoffer gekregen hebben die onnodig was. Dit veulen betekende een stukje toekomst voor onze Vzw ,het is een emotioneel EN financieel zwaar verlies.
RIP lieve kleine Sylvester, ze hebben het je niet gegund, maar voor ons bestond je al. Rust zacht